Conlanger

Zastanawia mnie jakie źródło ma polskie słowo krzyk i czy ma coś wspólnego z szwedzkim/norweskim skrik. Przeszkadza trochę to /s/ na początku, a znów kieruje mnie na słowo skrzek, ale znaczenie jest j ...

ale nie zawsze są w różnych sylabach, jak np. znaj-do-wać, jaj-ko (ale już nie ja-jo), chyba że sam fakt że mogą być złamane przez granice wyklucza je jako dyftongi

chodzi tutaj tylko o to że nie znajdują się w jednej sylabie (jak np. po-jąć) czy coś bardziej złożonego?

Ja mam pytanko, czy zbitki takie jak aj ej oj uj itd. można uznać za dyftongi?

często zauważam, że podczas szybkiej wymowy polski dyftong "au" wymawiam jako długie o, np. oostralia, albo czasami jak oustralia, czy tam też się tak zdarza wymawiać?