Conlanger

Viego

Zamierzam zrobić erfelańską wersję całej tablicy Mendelejewa, ale coś powoli idzie tworzenie nazw jak najmniej związanych z naszą Ziemią, a jak najbardziej z własnościami pierwiastka. Pomijając oczywiście na chwilę obecną numery od 113 wzwyż.

Wszystkie pierwiastki mają końcówkę -un, jednak klasyfikuje się je do rodzaju nijakiego.

1 H wodór - M maskožun (maskože - wszędzie)
2 He hel - T tyalun (tyale - słońce [nie konkretne, np. nasze])
6 C węgiel - H hervun (herran - czarny, velyu - życie)
7 N azot - (nazwa tymczasowa) I inveliun (in - przeczenie, velyu - życie. Tak, to kalka azotu)
8 O tlen - Y yushallun (yushal - oddech)
16 S siarka - S sorelun (sorelan - żółty)
47 Ag srebro - Gh garhetun (po prostu garhet - srebro)
79 Au złoto - At atersun (aters - złoto)
80 Hg rtęć - Mg misgartun (missa - woda, garhet - srebro. Kolejna kalka, ale tak oczywista, że posługujący się tym językiem pewnie także by wykorzystali takie porównanie)

końcówka -ek (np. tlenek) - -on.
Bójmy się więc substancji znanej jako iyushallon temaskožunif (IYTM). i- oraz te- są oczywiście od iwa (1) i tei (2).
A -if dla przypomnienia jest końcówką dopełniacza.

Canis

W języku aswa wygląda to dość nudno.
Część pierwiastków ma swoje własne nazwy, tzn. albo rodzime, albo obcego pochodzenia z języków uznanych przez aswę jako klasyczne (sami sobie odgadnijcie, jakie to, bo to relatywnie proste). Potem jest większe koło tych, które mają pochodzenie greckie, ew. łacińskie, niektóre zostały w biegu historii zapożyczone z rosyjskiego i zasadniczo tylko niektóre z tych się ostały, które odstają od form grekołacińskich; a te zupełnie nowe to formy łacińskie w wymowie angielskiej.

1. H idrogéné - wodór
2. He ilyümé - hel
3. Li lithyöné - lit
4. Be biriyyümé - beryl
5. B boré - bor
6. C qaraqé - węgiel (!)
7. N azoté - azot
8. O oksigéné - tlen
9. F fıthoré - fluor
....i tak dalej, formując od średnio lub nowogreckich słów nazwy na -é.

Słowa rdzenne:
6. C qaraqé - węgiel
16. S küheré - siarka
26. Fe timiré - żelazo
29. Cu altané - miedź
47. Ag kömüsé - srebro
50. Sn horgol jün, олово - cyna
79. Au hızılé - złoto
80. Hg cüvé - rtęć
82. Pb qursuné - ołów

Słowa odrosyjskie:
25. Mn mañganéżé - mangan
31. Ga gälliyé - gal
33. As mış yaq - arsen
50. Sn horgol jün, олово - cyna
51. Sb surimaré - antymon

Pierwiastki powyżej rtęci, wyłączając ołów (qursuné), mają nazwy odłacińskie zapożyczone przez angielski z zachowaniem angielskiego sposobu wymowy, np.
87. Fr fränsiyäm - frans

Feles

W ęmuckim występuje wiele złożeń i odbitek, m.in.
1. rupsak (pierwiastek wody) - wodór
2. gonsak (pierwiastek słońca) - hel
3. kunpyn (lekki metal) - lit
6. ebaksak (pierwiastek węgla) - węgiel
7. rurinsak (pierwiastek rośnięcia) - azot
8. yvsak (palny pierwiastek) - tlen
9. riavet (płynny pierwiastek) - fluor
13. makapsak (pierwiastek gliny) - glin
14. volsak (pierwiastek piasku) - krzem
17. geśatsak (zielony pierwiastek) - chlor
29. etśanpyn (pomarańczowy metal) - miedź
30. dalpyn (biały metal) - cynk
35. vyransak (czerwony pierwiastek) - brom
53. ruśansak (purpurowy pierwiastek) - jod
80. riavpyn (płynny metal) - rtęć
92. sappyn (metal światła) - uran

Kilka pierwiastków ma nazwy rdzenne.
6. ebak(sak) - węgiel
15. savvin - fosfor
16. enpaś - siarka
26. pynet - żelazo
47. śion - srebro
79. kusun - złoto
126. śynrun - unbihexium

Nazwy niektórych pierwiastków można tworzyć dodając przedrostek ke-, na wzór Mendelejewowego eka-.
10. kekonsak - neon
11. kekunpyn - sód
31. kemakapsak - gal
32. kevolsak - german
33. kesavvin - arsen
34. keenpaś - selen

Dla pierwiastków niemających nazw ęmuckich można utworzyć zapożyczenia z nowołacińskiego - oczywiście bazując na wymowie klasycznej (i udogodnieniach dla Etów; y zostaje y), np.
4. berylzun - beryl
19. kalzun - potas
20. kalkiun - wapń
43. teknetzun - technet
58. kerzun - cer
103. lavrenkiun - lorens
Końcowe -un może zostać oderwane w odmianie, np. gųkalzi yvsak - tlenek potasu, kalki gųrupsak - wodorek wapnia.